Roomnumber | 239 Hotel Tadoussac
Weather | 22 tot 24 °C, sunny
Clothes | shorts, t-shirt, boots
Tadoussac. Daar zijn we nu en het woord betekent boezem.
In de zin van samenvloeiing van twee rivieren. De Saint Lawrence die met ons meereist en Saguenay.
Als we ergens aankomen denken we iedere keer ‘wat doen we hier?’
Bij aankomst in Tadoussac was ook dit weer het geval. En toch lukt het iedere keer weer om er een leuke dag van te maken. Het weer draagt daar ook heel veel aan bij. We kunnen er iedere keer op uit!
Tadoussac. Een klein stadje aan het water. Hotels, restaurantjes, souvenirwinkeltjes, een bakker, een ontbijttentje. Al het voor de hand liggende is er. Wij logeren in het oudste hotel. Het EERSTE oudste hotel, haha haha. Ooit volledig, in de zomer, bezet door veel vakantie vierende rijke Amerikanen. Ieder jaar weer. De rijkste families hebben geld verzameld om een kerk te bouwen. Na een jaar stond de kerk en was het mogelijk om ook in de zomer op zondag dank uit te spreken aan de Heer. Het kerkje dateert van eind 1800. Maar de eerste bouwers waren ze niet. Dat was de handelspost. Die staat hier nu nagebouwd en is voor 6 dollar per persoon te bekijken.
De boel is hier verder bekend door de walvissen (beluga’s, orka’s, zeehonden enz.). Het is hier voor deze dieren een luxe bistro, een eetwalhalla kan je het wel noemen. De grootste hoeveelheid voedselvariatie is hier.
Gisteren kwamen we aan in nogal mistig weer. De laaghangende bewolking begon al op de ferry. We hadden niet veel hoop op het zien van de zwemmende zoogdieren.Maar vanochtend was het stralend zonnig weer. De mist trok op en het werd warmer. Wij zijn op stap gegaan via een leuk pad naar de uitkijkpost voor de walvissen. Op een bankje werden wij begroet door een kever die handenklapgeluid maakte. Voor het geval het anders is moet de kever zelf maar uitleggen hoe dat harde geluid uit zo’n klein lijfje kan komen. Hij hield vol, al vliegend handenklappend.
De eerste zeehond is al snel gespot, vlak bij de kustlijn zwemt-ie en vervolgens zien we omhoogstekende rugvinnen uit het water. Ja hoor, ze zijn er echt. De walvissen. We klimmen wat verder en we zien er steeds meer. De bootjes met walviszoekende mensen varen ook uit. Iedereen gekleed in een oranje broek en jas. Waterbeschermend en bloedheet waarschijnlijk.
We nemen een pauze en ik benut die door verder aan de sok te breien. We installeren ons op het balkon van het hotel met een koud biertje. ’s Middags lopen we een trail naar een mooi uitkijkpunt. Ik denk dat ik tot nu toe al zeker 50 trappen omhoog heb gelopen en ik houd helemaal niet van omhooglopen en dat is nog zwak uitgedrukt. Ik haat het eigenlijk tot in diepst van mijn ziel. Maar als je iets wilt zien, als je ergens wilt komen. Dan moet je wel. Dus iedere keer ga ik er toch weer voor. Rolf loopt makkelijk omhoog en denkt mij nog steeds wijs te kunnen maken dat dit de laatste trap is en de laatste bocht omhoog. Ik wil het zelf ook graag geloven. Uitzicht beloont altijd. Ook nu weer. De walvissen hebben waarschijnlijk siësta want we zien er geen één. Een mooie nazomerdag in Tadoussac vandaag.
De restaurants hier zijn of wezenloos duur, grote borden, kleine hoeveelheden of snackbar voer. Het hotel heeft een super grote eetzaal en goede restaurant reputatie. Geen zin om een godsvermogen aan eten uit te geven. Wij kiezen voor een tent langs te snelweg met mensen die heel veel plezier in het werk hebben dat ze doen. De porties zijn weer achterlijk groot. We eten een poutine, Rolf kiest voor de variatie met Bolognese saus. We delen een smakelijk stuk chocolade taart.
We verschillen wel heel erg van mening over de souvenirwinkels.
Niet over de inhoud van de winkels. Dat is allemaal shit maar over de aanloop in de winkels.
Ik zie verstoffende planken met spullen die niet bewegen. T-shirten die netje opgestapeld blijven. Rolf ziet busladingen de winkels leegkopen. We zien dat niet gebeuren maar dat komt omdat er net geen bus is, zegt Rolf.
Ook is er sprake van een ander misverstand aan mijn kant.
Ik denk dat alle winkels aan het leegverkopen zijn. Er staat een bord met ‘liquidation’ voor de deur. Ook dat blijk ik niet goed te begrijpen. Dat is een reclamestunt, een lokker, zodat je nog net de laatste kan kopen van dat wat een ander ook zo graag wil hebben……