12 september
Roomnumber | 250 Hotel Bel Plage, Matane
Weather | 22°C , sunny
Clothes |shorts, shirt, boots
13 september
Roomnumber | 44 Hotel Mirage, Percé
Weather | 14 – 26 °C
Clothes | jeans, shorts, tshirt, boots
14 september
Roomnumber | 206 Hotel Riôtel
Weather | 19°C windy, cloudy, sunny
Clothes | jeans, shirt, boots
Gisteren, 12 september, een halfuurs ritje met de auto om daarna met de auto 1,5 uur op de ferry naar Trois Pistoles door te brengen. Ik brei de tijd om aan de sok. Lekker man! Autorit na de ferry onderbroken door een korte trail naar een waterval met een ontmoetingspunt voor ontheemde mensen. Er staat een beeldje bij van een vrouw in kleermakerszit op een houten paal. Vlakbij is een super oude grot. Je ziet de verschillende aardlagen en het is voor geologen en misschien ook archeologen smullen hier.
Vandaag, op 13 september, een reisdag van ongeveer 400 km langs de kust en door de bergen. We zien de wolken geboren worden en rijden er doorheen.
Op dit soort dagen maken onze ogen van alles mee, zien landschappen, mooie uitzichten, meertjes en heel veel bomen. Die uitzichten waren er niet heel veel. Het was een zeedampige dag. We doen morgen een boottochtje langs Roche Pierce naar een rotsachtig eilandje dat we vanuit het hotel zien liggen. De rots lijkt op een dier die met zijn poten in het water staat en de kop iets naar beneden heeft. Het zou een hond kunnen zijn met net het kontje iets omhoog. Onderweg ook nog een cache gevonden. Ja, er hing een magnetisch doosje aan een brugleuning bij een oud haventje in een stuk niemandsland.
Ook nog een leuk strandje tegengekomen. Een schelpenstrand met kiezelstenen. Er zitten twee echtparen van de branding te genieten. Zo’n plekje waarvan je denkt daar wil ik ook wel even zitten, een middag of een weekend. Zomaar met je benen in het water en speuren naar mooie stenen of gewoon wouwsen over het water en je gedachten laten gaan zoals de golven in de branding dat doen. Vandaag ook de huizen met andere ogen bekeken. Ze zijn betaalbaar, vrijstaand en lonken met hun overdekte waranda’s en de schommelstoelen. Vrolijke huizen, fel gekleurd rood of roze en lichtblauw. Het dak gaat mee in dezelfde kleur. Ik denk dat ik daar kan leven. Maar …. dat weet je pas als je het ook echt gaat doen.
Bij alle hotels, boottochtjes en ferry’s worden wij verwacht. Dat ervaren we als wonderlijk. Niks gaat mis. Er is niks op te lossen, om te buigen of aan te passen. We moeten maar vertrouwen krijgen in het systeem. En terwijl wij de dag beleven vliegt Kee voor het eerst rond in de nacht van Rotterdam, night rating halen.
Het personeelstekort sijpelt ook door dit land. Veel restaurants zijn gesloten en bij alle anderen moet je reserveren. Meestal maar tot 8 uur open. Daar liepen wij gisteren ook tegenaan. Onfrans. Vandaag drinken we een biertje in een pub en vinden een lokale resto die van alles serveert op kartonnen borden. Rolf eet pizza, ik fish and chips. Worden wij gewoon heel blij van.
Woensdag 14 september aangekomen in Bonaventure. Een kustplaats waar we nu met windkracht 5 in een hotel aan zee zitten. We zijn eerder vandaag al lekker natgeregend. Onze geplande boottocht van vanochtend is zelfs gecancelled vanwege het weer. Note to self: doe geen korte broek aan als er pas één zonnestraal te zien is, draag geen zonnebril en zeg niets over geplande hotels en uitjes die gaan zo als ze moeten gaan. Eerder vertrokken dus vandaag.
We lopen wat rond deze middag in Bonaventure en vinden een leuk winkeltje bij het plaatselijke museum die de oorsprong van de bewoners laat zien. Er is houtsnijwerk, prachtig geblazen glazen bollen, pottenbakkerswerk, sieraden en 3 hele leuke dames die de boel hier runnen.
Wij gaan verder op onderzoek met de auto, we zitten weer in een bui en zijn toe aan een terras. In het gekozen etablisement bestaat de keuze uit 6 genummerde biertaps. Op een bord staat wat er achter die nummers schuil gaat. Ik kies een bier met het woord rouge erin en Rolf kiest voor blond. De smaak van beide bieren vinden wij ongeveer hetzelfde. Op het terras zit ook een ontzettend drukke veertigster die ‘nice en wauw’ combineert met Franse zinnen. Het lijkt mij ADHD. Tussendoor brengt ze ons op de hoogte dat ze het allemaal niet zo bedoelt. Dat denk ik tenminste wat ik versta niets van wat ze zegt.
Er is een kanoverhuur aan de rivier hier vlakbij. Rolf heeft er oren naar. Ik niet. Ik heb dan wil zin in het breiwerk met de sok. Het is even rijden. We passeren de rivier waarop het kanovaren moet gebeuren en die ziet er vrij opgedroogd uit. In het kanopark liggen zeker 200 boten in allerlei kleuren. Het is een pretpark voor waterliefhebbers. Niet wat Rolf zoekt. Terug naar het hotel dan maar, de kamer zal inmiddels wel klaar zijn. We eten hier vanavond ook. Met zeezicht. Vroeg. Ons tijdslot is 17:30 uur.
Terug op de kamer zien we een waterspoor op de vloer. Het lijkt vanaf de balkondeur de kamer in te lopen. De mevrouw van het hotel beaamt dat en ze kijkt erbij alsof de regen al jaren een spoor trekt door deze kamer. Ze geeft twee grote handdoeken en biedt aan te komen helpen dweilen. Dat lukt ons zelf nog wel. Er lijkt ook iets aan de hand met de elektriciteit. De schemerlamp gaat tijdens het dweilen uit. ‘Niet aankomen’ roept Rolf en trekt met zijn schoen de stekker uit het stopcontact. Wanneer we hierna de lamp willen verplaatsen blijft het betonvulsel van de voet met daarin de bedrading staan. Dat is eerder de oorzaak van het probleem dan het water gelukkig.
Er moet nog een laptoptas, jassen en koffiecups uit de auto komen. We treffen eindelijk een apparaat dat we herkennen van vorige hotels. Deze cups hebben wij!
We kunnen op twee manieren naar buiten. Via de reguliere gang en de hoofddeur van het hotel of via het balkon met trap naar beneden. Dat laatste is korter. Het is kloterig weer, harde wind en regen. Hollen over het balkon dan maar. Met armen vol staat Rolf weer voor de deur. Ik pak de spullen aan en Rolf kan nog maar net de openvliegende deur met opbollende gordijnen in het gareel houden. Stormy weather mensen!
