Roomnumber | 658 Le Méridien Versailles
Weather | 11-15 C, rain rain rain
Clothes | jeans, sneakers, shirt
Het was een dag van vroeg opstaan om op tijd aan te komen op de laatste bestemming van onze trip, Montreal. Een uur of 5 rijden over ruim 400 km. Op een zondag. Het was rustig op de weg. Koffie mee en langs de weg een broodje kopen. ‘Tim Hortens’ was aan de beurt. We reden de zon uit en de bewolking in. Niks aan. De wereld ziet er zonder de zon zo veel minder vrolijk uit.
We hebben nogal wat te doen vandaag. Inchecken bij het hotel en bagage droppen, auto parkeren in de buurt van fietsafspraak, fietsen, auto inleveren en daarna zelf weer zien terug te komen van het vliegveld naar het hotel. Dat wordt openbaar vervoer. Het tussentijds parkeren van de auto had nog de meeste voeten in de aarde. In een achteraf straatje hebben we in een openbare parkeergarage een plekje gereserveerd. De garage is niet bemand en we moeten de deur opendoen met een app. Om te zien welke deur er ergens in de straat opengaat om te parkeren stap ik uit. Vooralsnog opent zich nergens iets. Als er wat meer door ramen getuurd wordt kan het eigenlijk maar op 1 plek zijn. Na wat onderzoek in de app moet er meer dan 1 keer ergens op gedrukt worden en uiteindelijk rijden we naar binnen. De regen heeft er inmiddels vaart in gezet. Grotere druppels en sneller vallen.
We gaan aan ons volgende onderdeel beginnen en lopen naar de afgesproken plek voor de fietsen. 20 minuten verder en drijfnat komen we aan. De fietsenman zelf is lekker droog en heeft ons geprobeerd te bellen om de tour te cancellen. Deze natte honden krijgen als troost een bon voor een drankje in de pizzeria op de hoek. Daar gaan we gelijk naar toe. Wat een galbakken weer vandaag. Op de vraag ‘how are you’ antwoord ik ‘wet’. Niet de bedoeling waarschijnlijk maar wel waar. Ze lacht achter de bar vandaan en schenkt een biertje in. Het ziet er hier goed uit. Simpel gedekte tafels, een open keuken met in de weer zijnde koks. Het lonkt naar eten bestellen. Zullen we dat doen? Het plan moet toch veranderd worden. En zo gaat het. Ik zoek ondertussen op mijn telefoon een wolwinkel in Montreal. Dat kunnen we dan nog even met de auto doen. Het is een klus om er te komen, veel opgebroken wegen en daarmee samenhangende wegomleggingen.
Parkeren bij de wolwinkel is ook niet makkelijk en ik stap uit om naar de wolwinkel te gaan. Bij binnenkomst zit er een mevrouw op een bank te breien. Ze kijkt me onderzoekend en een beetje medelijdend aan. Ik ben toch wel heel erg nat zegt ze, ‘a shower without soap’. Dat vindt ze d’r van. Ze heeft gelijk, bijna niets meer droog aan mij. Ik zoek 2 strengen wol uit, voor nog meer sokken. Rolf druipt de winkel binnen en vertelt waar hij geparkeerd staat. Daar waar het niet mag en dus gaat hij weer in auto zitten.
Het volgende actiepunt op het lijstje wordt afgewerkt. We gaan de auto inleveren op het vliegveld. Volg de borden rentals en klaar is kees. Terug naar het hotel met bus 747 naar city center en nog steeds regent het stront van de daken. Vanaf de halte is het nog een km lopen naar het hotel. We kopen nog iets te eten en we worden weer lekker nat. Nog nooit gestopt die regen. Het lijkt morgen nog zo’n dag te worden…. Zelfs de paspoorten zijn zeiknat.
