Met de metro deze dag. Kaartjesautomaten en security checks. 3 personen in uniform bij de poortjes. Overgestapt en aangekomen in een kille shopping mall. alle dure merken zijn er. Prada, Louis Vuiton noem het op. Dat zoeken we niet. We willen de straat Wang Fu Jing vinden. Als we daar aangekomen zijn verdwijen we direkt in de grootste boekwinkel. Vijf Donald Ducks en een kaart van de verboden stad. Donald in het chinees voor 2 euro per pocket. Neem zoveel als je wilt dragen vandaag, zegt Rolf.
Over de markt.
Ik heb bijna spijt. Ik zie stokjes met insekten. Ze bewege aan de sateprikkers. Duizendpoten met honderdduizend poten staan te wachten op de frituur. Dat zien ze niet aankomen want voor die tijd worden ze met kruiden bestrooid. Ik denk dat ze met tranende peper ogen het hete vet invliegen. Ik kijk niet meer. Ik raak die beelden niet meer kwijt. En dan zie ik toch nog iemand eten van een stok met een gefrituurd gespiest beest. Oef. Rolf krijgt trek. Ik zoen niet meer als hij een schorpioen opeet. Hij stelt het nog even uit. Door het het Plein van de Hemelse Vrede. Aan dit plein ligt de verboden stad, het mausoleum van Mao en het nationaal museum. Het is zo groot dat je het niet meer als plein ervaart. De verboden stad is indrukwekkend groot met onnoemelijk veel gebouwen en ceremoniele hallen. Grote tronen waarop de keizer zat. Mooi beschilderde lijsten en patronen. Dikke toegangsdeuren met koper beslagen. Gemozaiekte paden van kleine steentjes. Bloemmotieven, slangen, schilpadden en een hal met onnoemelijk veel klokken. Dit laatste was een hobby van de keizerlijke familie. Heerser over de tijd. Daarna aansluitend het keizerlijk park in. Overal betaal je toegang zelfs als je ergens bent waarvoor je al toegang hebt betaald. Bovenaan de trap staat een prieel met daarin een hele grote boeddha. Vereert met bloemen en wierook. Het is vijf uur. Boeddha gaat dicht. Door de laatse deur gaan wij eruit enlopen naar beneden langs de rivier op zoek naar een eettent. Onderweg een geocash.
Met stokjes lekkere vleesjes gegeten. Door Keet besteld, ja hoor in het Chiees. Wij kijken heel toepasselijk toe als mongolen en hebben daarna kramp. In onze vingers. Ik ga oefenen en wil met die stokjes als een pincet kunen bewegen. Zover ben ik nog niet. De stokjes kruisen regelmatig. We eten heel lekker. Dat is hier heel erg in orde. Dan gaan we slapen om morgen om half 10 opgehaald te worden voor de treinreis naar Xi’an. Vijf uur en ongeveer 1000 km verder.